Even voorstellen………..
Wij zijn Isolde Compiet (21 jr.) en Charity Zegers (20 jr.) Afgestudeerd pedagogisch medewerkers niveau 4 en werkzaam in de kinderopvang. Geboren en getogen in Zeeland. Tijdens onze studie kwamen wij op het idee om samen naar Tanzania te gaan voor vrijwilligerswerk. Wij zijn in contact gekomen met Mirte van Oss. Zij heeft al eens eerder bij Cornel Ngaleku Children Centre vrijwilligerswerk gedaan. Door haar mooie verhalen zijn wij enthousiast geworden. In het volgende stukje lees je over onze ervaringen.
Onze ervaring
Op 10 januari begon ons avontuur bij CNCC. Na een ontmoeting met Piet en Olga en ontmoetingen met vorige vrijwilligers gingen wij dit avontuur met plezier en gezonde spanning tegemoet. De eerste weken was het veel oriënteren. Hoe verloopt een dag, wat gebeurt er allemaal, de taal die wij onder de knie proberen te krijgen en de kindjes en zusters leren kennen. In deze periode hadden we in een keer erg veel ervaring op gedaan. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds waren wij bij de kinderen. En hadden we pauze van 9 tot 10 en van 1 tot 3 om eventjes te eten en te rusten. Omdat het klimaat hier totaal anders is dan in Nederland merkten wij dat we deze rust momentjes nodig hadden. We moesten wennen aan de warmte.
De dagen bij CNCC vlogen voorbij. De kindjes die iedere ochtend liefelijk in onze armen sprongen, gaven ons een warm gevoel. Zo begon je dag goed. We probeerden de kinderen zoveel mogelijk liefde, geborgenheid en aandacht te geven. Overdag speelde we met de kinderen en ’s middags deden we kleine activiteiten met de schoolkinderen. De kinderen zijn hier snel tevreden met relatief weinig. De ballonnen die wij 2 keer in de week meenamen, werden met open armen ontvangen. De kinderen hebben een goed inzicht in de materialen die aanwezig zijn. Denk hierbij aan steentjes, stokjes, doppen etc. en hiermee maken ze van alles. De zusters hebben geen opleiding gehad op pedagogisch gebied. Hierdoor bieden zij geen ontwikkelingsgerichte activiteiten aan. Niet alle zusters spelen graag met de kinderen waardoor de interactie tussen de zusters en de kinderen niet optimaal is. In het begin moesten wij dus een beetje wennen aan de zuster mentaliteit. De cultuur verschillen zijn erg groot en je moet je goed aanpassen aan hun cultuur. Zelfs als je het niet altijd eens bent met hun normen en waarden.
Achteraf beseffen wij dat het werk intensief was, maar ondertussen kreeg je er veel liefde en ervaring voor terug. De leuke maar drukke dagen in deze hitte vergden veel energie. Door iedere dag weer de lieve en lachende gezichtjes van de kindjes te zien, zijn wij ontzettend dankbaar dat wij dit mochten meemaken.
Groetjes, Charity en Isolde
Follow